ΣΛΟΤ: Α.Π 10592019-ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗΣ ΑΠΟΘΕΜΑΤΩΝ

  Με την Αριθμ. Πρωτ. 1059 ΕΞ 4. 6. 2019 του ΣΛΟΤ  με  θέμα "Λογιστικός χειρισμός διαφορών απογραφής αποθεμάτων " η  απάντηση σε σχετικό ερώτημα είναι. 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
 Κατά την φυσική επαλήθευση του συγκεκριμένου αποθέματος «χύμα αλάτι», η διαπίστωση σημαντικής απώλειας του βάρους του, καταγράφεται ως διαφορά απογραφής. O N 4308/2014 (ΕΛΠ), δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα των διαφορών απογραφής. Κατόπιν αυτού θα εφαρμοστούν οι διατάξεις του προηγούμενου λογιστικού πλαισίου (ΕΓΛΣ).
Κατά το ΕΓΛΣ, στην γενική λογιστική, οι συνήθεις (φυσιολογικές) διαφορές απογραφής όλων των κατηγοριών αποθεμάτων (πρώτων και βοηθητικών υλών, προϊόντων, εμπορευμάτων κ.λπ.) επηρεάζουν την αξία της απογραφής των αποθεμάτων λήξης και κατ' επέκταση το κόστος των πωληθέντων και το μεικτό αποτέλεσμα της χρήσης.

Στην περίπτωση που το αρχείο ιδιόκτητων αποθεμάτων (βιβλίο αποθήκης) τηρείται εξωλογιστικά, κατά την απογραφή θα τακτοποιείται ποσοτικά η οικεία μερίδα, με διακεκριμένη καταχώριση και με την ένδειξη «ελλείμματα», προσθετικά στην στήλη των εξαγωγών, ή «πλεονάσματα» στη στήλη των εισαγωγών. Στην περίπτωση αυτή, δεν θα γίνει ιδιαίτερη λογιστική εγγραφή αξίας για τις διαφορές απογραφής που διαπιστώνονται, είτε πρόκειται για ελλείμματα, είτε πρόκειται για πλεονάσματα. Οι διαφορές απογραφής, θα επηρεάσουν το κόστος πωληθέντων, το οποίο υπολογίζεται με τον τύπο: «αποθέματα έναρξης + αγορές χρήσης – αποθέματα λήξης».

Στην περίπτωση που το αρχείο ιδιόκτητων αποθεμάτων (βιβλίο αποθήκης) είναι ενταγμένο στο κύκλωμα των λογαριασμών της Αναλυτικής Λογιστικής Εκμεταλλεύσεως (Ομάδα 9 ΕΓΛΣ), τα ελλείμματα καταχωρίζονται στην πίστωση του οικείου υπολογαριασμού του λογαριασμού 94 «Αποθέματα», με χρέωση του λογαριασμού 97.10.00.00 «Ελλείμματα», ενώ τα πλεονάσματα καταχωρίζονται στην χρέωση του οικείου υπολογαριασμού του λογαριασμού 94 «Αποθέματα», με πίστωση του λογαριασμού 97.10.00.01 «Πλεονάσματα».

Ακολούθως, ο λογαριασμός 97, μεταφέρεται στην χρέωση ή την πίστωση του λογαριασμού 98 «Αναλυτικά αποτελέσματα» (98.99.03).

Τα μη συνήθη (μη φυσιολογικά) ελλείμματα (καταστροφή, απώλεια, κλοπή κ.λπ.) καταχωρίζονται ως έκτακτες (μη συνήθεις) ζημιές.

Η κρίση για το εάν ένα έλλειμμα είναι φυσιολογικό ή μη, είναι θέμα πραγματικό και εξαρτάται από τις συνθήκες που το προκάλεσαν. Η διοίκηση της οικονομικής μονάδας έχει την ευθύνη της απόκτησης κατάλληλης τεκμηρίωσης για τη διαπίστωση του φυσιολογικού ή μη του ελλείμματος. Σε περίπτωση αδυναμίας τεκμηρίωσης μπορεί να προσφύγει στις υπηρεσίες εμπειρογνώμονα.

Μετά την τακτοποίηση των διαφορών απογραφής, ακολουθεί η αποτίμηση. Βάσει των Ελληνικών Λογιστικών Προτύπων (ν. 4308/2014, άρθρο 20) τα αποθέματα, μετά την αρχική τους απόκτηση και καταχώριση στα λογιστικά αρχεία, αποτιμούνται στην κατ’ είδος χαμηλότερη αξία μεταξύ κόστους κτήσης και καθαρής ρευστοποιήσιμης αξίας, ώστε να διασφαλίζεται ότι τα αποθέματα αποτιμούνται πάντοτε σε ποσό που είναι ανακτήσιμο. Σύμφωνα με την παράγραφο 20.6.2 της Οδηγίας εφαρμογής του ν 4308/2014, «όταν η καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία είναι μικρότερη του κόστους κτήσης των αποθεμάτων, η διαφορά (ζημιά) επιβαρύνει το κόστος πωληθέντων στην κατάσταση αποτελεσμάτων. Ωστόσο, όταν η ζημία απομείωσης είναι σημαντική, για την εύλογη παρουσίαση των χρηματοοικονομικών καταστάσεων, η ζημιά αυτή μπορεί να μην επιβαρύνει το κόστος πωλήσεων αλλά να ενσωματώνεται στο κονδύλι «Απομειώσεις περιουσιακών στοιχείων», με κατάλληλη γνωστοποίηση στο προσάρτημα».

 Δείτε ολόκληρη την 1059/2019 Γνωμ του ΣΛΟΤ Εδώ.