ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Από τα αναφερόμενα στο ερώτημα προκύπτει ότι πρόκειται για
δύο διαφορετικές εταιρείες (“XX1” και “XX3.”), όπου η πρώτη αποχωρεί από
μισθωμένο ακίνητο (εκμισθώτρια η “XX2”) και η δεύτερη εγκαθίσταται στον ίδιο ως
άνω επαγγελματικό χώρο, αναλαμβάνοντας πλήρως τις υποχρεώσεις, που
περιλαμβάνονταν στο αρχικό συμφωνητικό μίσθωσης έναντι του εκμισθωτή.
Το
γεγονός ότι, μετά την αλλαγή της μισθωτικής σχέσης (ως προς το πρόσωπο του
μισθωτή), η “XX3.” υπεκμισθώνει για κάποιο χρονικό διάστημα μέρος του ακινήτου
στην αρχική μισθώτρια “XX1”, έως ότου ανακληθεί η λειτουργία της τελευταίας
στην Ελλάδα, δεν επηρεάζει τον λογιστικό χειρισμό του θέματος, του οποίου
αναζητείται η λύση, δηλαδή η αντιμετώπιση του αναπόσβεστου υπολοίπου των
δαπανών βελτίωσης.
Οι δαπάνες βελτιώσεων και προσθηκών πραγματοποιήθηκαν από
την πρώτη μισθώτρια “XX1” και καταχωρίστηκαν στα λογιστικά της βιβλία. Υπό την
έννοια αυτή, απετέλεσαν και αποτελούν, σε κάθε περίπτωση, ένα διακριτό
περιουσιακό στοιχείο του ενεργητικού της. Συνεπώς, το αναπόσβεστο υπόλοιπο των
€ 50.000, που εμφανίζεται στα βιβλία της, δεν μπορεί να μεταφερθεί αυτομάτως
στα βιβλία της “XX3.”, με μοναδικό δικαιολογητικό την ιδιότητάς της ως νέας
μισθώτριας στη μισθωτική σχέση, μεταξύ της εκμισθώτριας “XX2” και της αρχικής
μισθώτριας “XX1”.
Για να καταχωριστεί το εν λόγω «ιδιότυπο πάγιο» στα βιβλία
της νέας μισθώτριας “XX3.”, θα πρέπει να υπάρξει πώληση του περιουσιακού αυτού
στοιχείου από την “XX1” προς την “XX3.”. Οίκοθεν νοείται, ότι με την πώληση η
“XX1” θα διαγράψει το πάγιο από τα βιβλία της (παύση καταχώρισης). Το κέρδος ή
η ζημία που θα προκύψει από την διαγραφή του παγίου στοιχείου θα προσδιοριστεί
ως η διαφορά μεταξύ του καθαρού προϊόντος της διάθεσης και της λογιστικής αξίας
του στοιχείου.
Ακολούθως, η νέα μισθώτρια “XX3.” θα καταχωρίσει την αξία
των αποκτώμενων βελτιώσεων και προσθηκών, αρχικά στο κόστος κτήσεως, ενώ
μεταγενέστερα, η αποτίμηση θα γίνεται στο αποσβέσιμο κόστος κτήσεως. Η απόσβεση
θα διενεργείται με την σταθερή μέθοδο και με ωφέλιμη οικονομική ζωή, την
εναπομένουσα διάρκεια (έτη) του μισθωτηρίου συμβολαίου.
Ωστόσο, κατά την άποψή μας, είναι κρίσιμο να εξεταστεί αν η
ωφέλιμη οικονομική ζωή των βελτιώσεων και προσθηκών είναι σημαντικά μεγαλύτερη,
σε σχέση με τον εναπομένοντα χρόνο της μίσθωσης (χρόνος χρήσεως αυτών). Στην
περίπτωση που από την εξέταση των δεδομένωνπροκύψει ότι ισχύει η ανωτέρω
συνθήκη, τότε το κόστος των βελτιώσεων και προσθηκών στο μισθωμένο ακίνητο,
καταχωρίζεται ως άυλο πάγιο περιουσιακό στοιχείο (συμβατική χρήση ακινήτου),
σύμφωνα με τα οριζόμενα στις παραγράφους 18.1.13 και 18.1.14 της Λογιστικής
Οδηγίας εφαρμογής του νόμου 4308/2014, τόσο για τον αρχικό μισθωτή, όσο και για
τον νέο, εφόσον αποφασιστεί η πώλησή του. Το άυλο πάγιο στοιχείο, θα είναι
υποκείμενο στον προβλεπόμενο από τον νόμο λογιστικό χειρισμό, δηλαδή διενέργεια
αποσβέσεων κατά την διάρκεια της μίσθωσης και έλεγχος για ενδεχόμενη απομείωση
της αξίας του, σύμφωνα με τα, επίσης, οριζόμενα στις παραγράφους 18.3α.9 και
18.3.β.3 και 18.1.14 της παραπάνω Λογιστικής Οδηγίας.
Τέλος, στην περίπτωση κατά την οποία δεν επιλέγεται η πώληση
του αναπόσβεστου υπολοίπου της αξίας των βελτιώσεων και προσθηκών, μεταξύ της
αρχικής μισθώτριας και της νέας μισθώτριας, η πρώτη, σύμφωνα με τα οριζόμενα
στην παράγραφο 4 του άρθρου 18 του Ν 4308/2014, παύει να καταχωρίζει την αξία
αυτή στα λογιστικά της βιβλία και μεταφέρει το σχετικό ποσό στην κατάσταση
αποτελεσμάτων (ζημία). Κατά τα λοιπά, η μισθωτική σύμβαση εξελίσσεται κανονικά,
βάσει των συμφωνηθέντων.
Για τον φορολογικό χειρισμό της ανωτέρω συναλλαγής, αρμόδια
να απαντήσει είναι η Διεύθυνση Φορολογίας Εισοδήματος του Υπουργείου
Οικονομικών.
Δείτε ολόκληρη την την 563//2019 Γνωμ. του ΣΛΟΤ Eδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου