Από
λογιστικής απόψεως, το δικαίωμα επιφανείας θα μπορούσε να θεωρηθεί μίσθωση αφού
σύμφωνα με τον ορισμό της μίσθωσης που περιλαμβάνεται στο Παράρτημα Α του
ν.4308/2018, μίσθωση είναι μια συμφωνία στην οποία ο εκμισθωτής μεταβιβάζει στο
μισθωτή, έναντι ανταλλάγματος, το δικαίωμα χρήσης ενός περιουσιακού στοιχείου
για μια συμφωνημένη περίοδο.
Εναλλακτικά, το δικαίωμα επιφανείας θα μπορούσε να αναγνωριστεί ως Άυλο
περιουσιακό στοιχείο καθώς είναι ένα εξατομικεύσιμο και μη νομισματικό
περιουσιακό στοιχείο – δικαίωμα, χωρίς υλική υπόσταση.
[...]
Εναλλακτικά, το δικαίωμα επιφανείας δύναται να καταχωριστεί ως άυλο περιουσιακό στοιχείο που έχει προκύψει από τα συμβατικά δικαιώματα που προβλέπονται από τον νόμο και τη συμβολαιογραφική πράξη με αντίστοιχη καταχώριση υποχρέωσης. Το κόστος του δικαιώματος κατά την αρχική καταχώριση θα πρέπει να είναι η αξία του ανταλλάγματος που αναγράφεται στο συμβόλαιο αγοράς. Το εδαφονόμιο ορίζεται ως περιοδικό αντάλλαγμα και ως εκ τούτου δεν τίθεται θέμα αναβολής πληρωμής της αξίας του δικαιώματος για περίοδο που υπερβαίνει τους συνήθεις πιστωτικούς όρους. Άλλωστε στην περίπτωση της επιφανείας δεν υφίσταται τιμή τοις μετρητοίς.
Το δικαίωμα επιφανείας έχει περιορισμένη ωφέλιμη ζωή και υπόκειται σε απόσβεση. Η απόσβεση υπολογίζεται με βάση την εκτιμώμενη ωφέλιμη οικονομική ζωή του. Συνεπώς, το δικαίωμα επιφανείας δύναται να αποσβεστεί με τη σταθερή μέθοδο στα έτη της διάρκειάς του (49) και υπόκειται σε έλεγχο απομείωσης της αξίας του, όταν υπάρχουν σχετικές ενδείξεις.
[...]
Δείτε ολόκληρη την Γνωμ. 2101/2021.Εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου