ΣΛΟΤ: Α.Π.1174/2018-ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΓΙΑ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΠΡΟΒΛΕΨΗΣ ΓΙΑ ΑΠΟΔΟΧΕΣ & ΕΠΙΔ. ΑΔΕΙΑΣ ΤΗΝ 31/12/2017 ΠΟΥ ΘΑ ΛΑΒΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟ 2018

Με την Αριθμ. Πρωτ. 1174 ΕΞ 19.6.2018  του ΣΛΟΤ  με θέμα "Υποχρέωση για σχηματισμό πρόβλεψης για αποδοχές αδείας και επίδομα αδείας κατά την 31/12/2017, για την άδεια και επίδομα που θα λάβουν οι εργαζόμενοι εντός του έτους 2018 " η απάντηση στο σχετικό ερώτημα είναι.
   ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Το ΔΛΠ 19 αναφέρει ότι: «Το παρόν Πρότυπο εφαρμόζεται από έναν εργοδότη για τη λογιστική αντιμετώπιση όλων των παροχών σε εργαζόμενους,…

Οι παροχές σε εργαζομένους περιλαμβάνουν:

α) βραχυπρόθεσμες παροχές σε εργαζομένους, όπως οι ακόλουθες, εφόσον αναμένεται να

διακανονιστούν πλήρως εντός δώδεκα μηνών από το πέρας της ετήσιας περιόδου αναφοράς στην οποία οι εργαζόμενοι παρέχουν τις σχετικές υπηρεσίες:

i) ημερομίσθια, μισθοί και εισφορές κοινωνικής ασφάλισης,

ii) ετήσια άδεια μετ’ αποδοχών και άδεια ασθενείας μετ’ αποδοχών,

iii) συμμετοχή στα κέρδη και πρόσθετες παροχές, και

iv) μη χρηματικές παροχές (όπως ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στέγαση, αυτοκίνητα και δωρεάν ή επιδοτούμενα αγαθά ή υπηρεσίες) για τους νυν εργαζόμενους.

β)………».

Σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία (ΑΝ 539/1945, όπως ισχύει μετά τις τροποποιήσεις που έγιναν με τον Ν 3302/2004), ο εργαζόμενος δικαιούται να λαμβάνει και ο εργοδότης οφείλει να χορηγεί συγκεκριμένες ημέρες του χρόνου, ως άδεια ανάπαυσης. Παράλληλα, οι εργαζόμενοι δικαιούνται και επιδόματος άδειας, το οποίο δεν μπορεί να υπερβεί το 1/2 του μηνιαίου μισθού του υπαλλήλου. Οι διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας ως προς την άδεια θεωρούνται αναγκαστικού δικαίου (άρθρο 5, ΑΝ 539/1945) με την έννοια ότι ο εργοδότης δεν μπορεί να συμφωνήσει με τον υπάλληλο για την μη χορήγηση των ημερών αδείας ανάπαυσης, με την αντίστοιχη καταβολή χρηματικής αποζημίωσης.

Ως γνωστόν, το επίδομα άδειας, αποτελεί μέρος των τακτικών αποδοχών του υπαλλήλου (Ν 4504/1966 και Ν 549/1977). Υπενθυμίζεται ότι σε περίπτωση διακοπής της εργασιακής σύμβασης, ο εργαζόμενος δικαιούται χρηματικής αποζημίωσης για την μη χορηγηθείσα άδεια, καθώς και το αναλογούν επίδομα άδειας. Ακολούθως, σύμφωνα με την νομοθεσία, εφόσον ο εργαζόμενος έχει συμπληρώσει δύο (2) ημερολογιακά έτη στον ίδιο εργοδότη, το δικαίωμά του επί της λήψης πλήρους ετήσιου επιδόματος άδειας, κατοχυρώνεται την 1η Ιανουαρίου του τρίτου ημερολογιακού έτους και εφεξής (Ν 3302/2004, βλέπε και την Εγκύκλιο του Υπουργείου Απασχόλησης: 3392/2005).

Με βάση τα παραπάνω και σύμφωνα με την λογιστική θεωρία και πρακτική και ειδικότερα με βάση τη λογιστική αρχή του δεδουλευμένου, τεκμαίρεται ότι το επίδομα αδείας θα πρέπει να καταχωρισθεί, στο ημερολογιακό έτος που θεμελιώνεται η σχετική υποχρέωση.

 Ως προς το ερώτημα σας, η καταχώριση της σχετικής υποχρέωσης πρέπει να γίνει εντός του έτους 2018 και όχι στο 2017 που συμπληρώνονται τα δύο έτη υπηρεσίας.

Συνεπώς, τα σχετικά κονδύλια, σε κάθε περίπτωση, αποτελούν δαπάνη του έτους εντός του οποίου θεμελιώνεται η υποχρέωση προς τον εργαζόμενο. Εφόσον η οντότητα προσδιορίζει βραχύχρονο

κόστος και αποτελέσματα, ορθό θα ήταν η σχετική δαπάνη να επιμερίζεται ισομερώς στις επιμέρους περιόδους του έτους.

Η ίδια ως άνω απάντηση ισχύει και για την οικονομική οντότητα που εφαρμόζει τα ΕΛΠ.

Δείτε ολόκληρη την 1174/2018 Γνωμ. του ΣΛΟΤ.  Eδώ.