ΠΕΡΑΙΩΣΗ ΕΚΚΡΕΜΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ

Άρθρο
Του Ανδρέα Γ. Κοψιαύτη
Επίτ. Γεν. Δ/ντή  του ΥΠΟΙΚ  και  Συγγραφέα του βιβλίου «Κωδικοποίηση και Ερμηνεία Φορολογίας Εισοδήματος Φυσικών και Νομικών Προσώπων.

 Σχετικά με την περαίωση χωρίς φορολογικό έλεγχο των υποθέσεων φορολογίας εισοδήματος και λοιπών φορολογικών αντικειμένων που ανακοίνωσε η Κυβέρνηση ευρισκόμενος σε πλήρη αντίθεση επιθυμώ να εκφράσω τις παρακάτω απόψεις μου:
Το περιοδικό « Φορολογικό Επιθεώρηση » της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στις Δ.Ο.Υ. είχε φιλοξενήσει στο 509 τεύχος του μηνός Απριλίου του έτους 1991 το εξής άρθρο μου:
« ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΕΥΝΟΪΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
Περίπου είκοσι πέντε χρόνια εκδίδονται από τον εκάστοτε Υπουργό των Οικονομικών διάφορες αποφάσεις, αποκαλούμενες ευεργετικές, με τις οποίες περαιώνονται παλαιές εκκρεμείς δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος και λοιπών φορολογικών αντικειμένων. ‘Όταν εκδίδεται μια τέτοια απόφαση ανακοινώνεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με τυμπανοκρουσίες και με την επωδό ότι η απόφαση αυτή είναι η τελευταία . Με τις αποφάσεις αυτές δε βεβαιώνονται προσαυξήσεις, πρόστιμα (δέλεαρ) και ο φόρος που προκύπτει ορίζεται σε δόσεις. Με τον τρόπο αυτό σπεύδουν αμέσως και περαιώνουν τις ανέλεγκτες φορολογικές τους δηλώσεις οι μεγάλες επιχειρήσεις που προφανώς δεν αντέχουν τον τακτικό έλεγχο και που ίσως πολλές φορές προκαλούν αυτές τις ευεργετικές αποφάσεις μέσω των επαγγελματικών τους σωματείων. Οι δηλώσεις των μικρών επιχειρήσεων συνεχίζουν να παραμένουν οι περισσότερες ανέλεγκτες γιατί δεν είναι οργανωμένες και δεν έχουν μόνιμους ελεγκτές , με αποτέλεσμα να μη λαμβάνουν γνώση των ευεργετημάτων των αποφάσεων αυτών. Οι φόροι που βεβαιώνονται είναι χαμηλοί και όχι ανάλογοι με τον αριθμό των υποθέσεων που περαιώνονται. Ίσως τους φόρους που δίνουν σε κάθε Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία όλες οι υποθέσεις που περαιώνονται με τις ευεργετικές αποφάσεις , να τους έδιναν πολύ λίγες επιχειρήσεις που θα ελέγχονταν με τακτικό, δίκαιο και σε βάθος έλεγχο.
Όταν ισχύουν αυτές οι αποφάσεις , οι περισσότεροι ελεγκτές, αν όχι όλοι, ασχολούνται με την περαίωση , με αποτέλεσμα να σταματά ο φορολογικός έλεγχος και στην καλύτερη περίπτωση να καρκινοβατεί. Με τις ευεργετικές αποφάσεις κυρίως περαιώνονται οι δηλώσεις των μεγάλων επιχειρήσεων με αποτέλεσμα το Δημόσιο να χάνει νόμιμα πλέον μεγάλα ποσά φόρων που είναι βέβαιο ότι θα βεβαιώνονταν με τον τακτικό και λεπτομερή έλεγχο. Αλλά πώς να γίνει τακτικός και σε βάθος έλεγχος όταν οι περισσότεροι ελεγκτές , αν όχι όλοι, κάθε χρόνο ασχολούνται ελάχιστα με τακτικό έλεγχο και τον υπόλοιπο χρόνο με την παραλαβή των δηλώσεων ( φόρος εισοδήματος, ΦΠΑ, ΦΑΠ κ.λ.π.), την κωδικογράφηση αυτών, την αποστολή στο Κ.Ε.Π.Υ.Ο., την αρχειοθέτηση αυτών κ.λ.π. Οι ελεγκτές ασχολούνται με τις παραπάνω εργασίες γιατί οι εσωτερικοί υπάλληλοι δεν επαρκούν αριθμητικά και δε γνωρίζουν μερικές από τις ανωτέρων εργασίες.
Κατόπιν όσων αναφέρω, τα οποία εξάλλου είναι γνωστά σε όλους, κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν πρέπει πια να εκδοθούν άλλες τέτοιες ευεργετικές αποφάσεις. Είναι καλύτερα το Υπουργείο Οικονομικών να αφήσει τις μικρές υποθέσεις να παραγραφούν χάνοντας μερικά εκατομμύρια φόρους , που εξάλλου αυτές οι μικρές επιχειρήσεις θα τους επενδύσουν παραγωγικά και να στρέψει την προσοχή του στον τακτικό και ουσιαστικό φορολογικό έλεγχο των επιχειρήσεων που μπορούν να αποδώσουν πολλαπλάσιους φόρους.
Για να γίνουν όλα αυτά, κατά τη γνώμη μου πρέπει
α) Να υπάγεται στον υποχρεωτικό έλεγχο πολύ περιορισμένος αριθμός υποθέσεων και β) να λειτουργήσουν τα ελεγκτικά κέντρα τα οποία έχουν νομοθετηθεί ( άρθρο 57 παρ. 7 περ. Β του Π.Δ. 129/1989 ). Αυτοί που θα υπηρετήσουν σε αυτά (ελεγκτικά κέντρα) θα πρέπει να έχουν ειδικό μισθολόγιο ανάλογο των δικαστικών. Θα είναι πλέον απερίσπαστοι από άλλες εργασίες και θα ασχολούνται συνεχώς με τακτικούς , ουσιαστικούς και σε βάθος φορολογικούς ελέγχους των μεγάλων επιχειρήσεων.
Πιστεύω ότι τα αποτελέσματα αυτών των ελέγχων θα είναι θεαματικά. Η επιλογή των φοροτεχνικών στα κέντρα αυτά θα πρέπει να γίνει με αδιάβλητο διαγωνισμό. Εάν δε γίνουν τα ελεγκτικά κέντρα και δε σταματήσει στο μέλλον η έκδοση άλλων ευνοϊκών αποφάσεων περαίωσης των φορολογικών υποθέσεων, σε πολύ λίγα χρόνια δε θα υπάρχουν ελεγκτές, παρά ελάχιστοι, που να μπορούν να διενεργήσουν ουσιαστικούς και σε βάθος φορολογικούς ελέγχους.
Ίσως οι ανωτέρω απόψεις μου να είναι ή να μην είναι ορθές. Τις αφήνω στην κρίση των αναγνωστών».
Η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται. Από το έτος 1991 που δημοσιεύσαμε το ως άνω άρθρο μέχρι σήμερα έχουν περάσει αρκετά χρόνια και δυστυχώς έχουν εκδοθεί αρκετές «ευνοϊκές αποφάσεις» ή έχουν ψηφισθεί νόμοι που προβλέπουν περαίωση των ανέλεγκτων φορολογικών υποθέσεων χωρίς έλεγχο, με ευνοϊκούς για τους φορολογούμενους – πολίτες όρους και καταστροφικούς για το Ελληνικό Φορολογικό Σύστημα , καθώς και την Ελληνική Οικονομία.
Δυστυχώς στην πατρίδα μας δεν ισχύει η συνταγματική επιταγή « Οι Έλληνες συνεισφέρουν αδιακρίτως στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνάμεις ».
Το ίδιο το κράτος έρχεται με τις διαδοχικές του περαιώσεις και υποδεικνύει έμμεσα στις επιχειρήσεις ( όχι σκόπιμα ) να μη δηλώνουν τα πραγματικά τους εισοδήματα , δεδομένου ότι αργότερα θα εκδοθεί και άλλη ευνοϊκή περαίωση, αν και διατυμπανίζει κατά την έκδοση της απόφασης ή του ψηφισθέντος νόμου που την αφορά (την περαίωση ) ότι αυτή θα είναι «η τελευταία».
Με τη χωρίς έλεγχο περαίωση όχι μόνο δεν εμπεδώνεται η φορολογική συνείδηση στους φορολογουμένους – πελάτες (για το Υπουργείο Οικονομικών ) αλλά αντιθέτως αυξάνει την ήδη τεράστια φοροδιαφυγή που υπάρχει, με αποτέλεσμα να πληρώνουν φόρους μόνο οι μισθωτοί και οι λίγοι εναπομείναντες ειλικρινείς φορολογούμενοι επιτηδευματίες.
Μπορεί το κράτος πρόσκαιρα να εισπράττει με την περαίωση φόρους , αλλά μακροχρόνια χάνει πολύ περισσότερους, δεδομένου ότι χαλαρώνει η φορολογική συνείδηση των πολιτών, με αποτέλεσμα ν’ αυξάνει σημαντικά η φοροδιαφυγή.
Επισημαίνουμε και τονίζουμε ότι για να έχουμε καλλιέργεια συνείδησης, επενδύσεις και ανάπτυξη, απαιτούνται κυρίως σταθεροί κανόνες παιχνιδιού για τις επιχειρήσεις, ισχυρά φορολογικά κίνητρα και να είναι η ως άνω ανακοινωθείσα περαίωση των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων πραγματικά η τελευταία . H κατάθεση κάθε χρόνο πλέον του ενός φορολογικών νομοσχεδίων και διαφόρων φορολογικών διατάξεων διασκορπισμένων σε διάφορα άλλα άσχετα νομοσχέδια που αφορούν επιτηδευματίες, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να δημιουργούν ανασφάλεια στους επιχειρηματίες που σκέπτονται να φέρουν τα χρήματά τους στην Ελληνική αγορά.
Τέλος το ερώτημα που θέλω να υποβάλω στην Κυβέρνηση και στα κόμματα της Βουλής είναι: Η παραπάνω περαίωση χωρίς έλεγχο των φορολογικών υποθέσεων με ευνοϊκούς όρους θα είναι η τελευταία;