Από την Ολομέλεια του ΣτΕ η οριστική κρίση για τα ανείσπρακτα τιμολόγια εταιρειών έναντι τρίτων
Αντισυνταγματική έκρινε το Β’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας την αναδρομική φορολόγηση των επισφαλών (ανείσπρακτων) απαιτήσεων εταιρειών και επιχειρήσεων έναντι τρίτων, παραπέμποντας πάντως το επίμαχο θέμα στην Ολομέλεια του ΣτΕ για οριστική κρίση, λόγω σπουδαιότητας.
Συγκεκριμένα, η αυξημένη, επταμελής, σύνθεση του Β’ Τμήματος του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου, με τις υπ. αριθμ. 2238 και 2339/2018 (παραπεμπτικές) αποφάσεις της (πρόεδρος, η αντιπρόεδρος του ΣτΕ, Μαίρη Σαρπ) έκρινε ότι είναι αντίθετο στο άρθρο 87 του Συντάγματος το άρθρο 9 του νόμου 3296/2004, που προβλέπει την αναδρομική φορολόγηση, με 25% των επισφαλών απαιτήσεων των εταιρειών κ.λπ. έναντι τρίτων.
Η φορολόγηση αυτή αφορά ανείσπρακτα τιμολόγια, που έχουν εκδοθεί σε προηγούμενο χρόνο.
Είχε προηγηθεί, μεταξύ άλλων, προσφυγή ανώνυμης εταιρείας κατά του υπουργείου Οικονομικών, η οποία είχε κληθεί να πληρώσει φόρο 169.601 ευρώ σχετικά με επισφαλή απαίτηση που είχε, ύψους 678.409 ευρώ (και φορολογήθηκε αυτοτελώς).
Η εταιρεία είχε καταθέσει δήλωση επιφύλαξης στη σχετική πράξη της ΔΟΥ Θεσσαλονίκης, η οποία όμως απορρίφθηκε από την τελευταία, με το σκεπτικό ότι δεν αποτελεί αναδρομική φορολόγηση, αλλά φορολόγηση καθαρού εισοδήματος.
Της σχετικής, παραπεμπτικής, απόφασης της αυξημένης, επταμελούς, σύνθεσης του Β’ Τμήματος του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου είχε προηγηθεί και άλλη απόφαση του ιδίου Τμήματος, που είχε κρίνει επίσης αντισυνταγματική την εν λόγω φορολόγηση.
Ειδικότερα, επισφαλής θεωρείται μια απαίτηση η οποία αφορά πιστωτικό τιμολόγιο με συμφωνία καταβολής στο μέλλον. Η εταιρεία που εκδίδει το τιμολόγιο αναλαμβάνει το επιχειρηματικό ρίσκο ότι μπορεί και να μην εισπράξει ποτέ το τιμολόγιο, καθώς η εταιρεία που τα παρέλαβε αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Σε περίπτωση που το τιμολόγιο εξοφληθεί μέσα στις επόμενες οικονομικές χρήσεις, τότε το ποσό του τιμολογίου υπόκειται κανονικά σε φόρο.
Σε περίπτωση που δεν εξοφληθεί (γιατί π.χ. η επιχείρηση που είχε παραλάβει το εμπόρευμα έκλεισε), τότε η ΔΟΥ φορολογεί το ποσό του τιμολογίου αναδρομικά, αυτοτελώς, με συντελεστή 25%. Αυτό όμως -όπως προαναφέρθηκε- κρίθηκε αντισυνταγματικό από το Β’ Τμήμα του ΣτΕ (τελική κρίση θα υπάρξει από την Ολομέλεια του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου).
πηγή. η ναυτεμπορική
Αντισυνταγματική έκρινε το Β’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας την αναδρομική φορολόγηση των επισφαλών (ανείσπρακτων) απαιτήσεων εταιρειών και επιχειρήσεων έναντι τρίτων, παραπέμποντας πάντως το επίμαχο θέμα στην Ολομέλεια του ΣτΕ για οριστική κρίση, λόγω σπουδαιότητας.
Συγκεκριμένα, η αυξημένη, επταμελής, σύνθεση του Β’ Τμήματος του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου, με τις υπ. αριθμ. 2238 και 2339/2018 (παραπεμπτικές) αποφάσεις της (πρόεδρος, η αντιπρόεδρος του ΣτΕ, Μαίρη Σαρπ) έκρινε ότι είναι αντίθετο στο άρθρο 87 του Συντάγματος το άρθρο 9 του νόμου 3296/2004, που προβλέπει την αναδρομική φορολόγηση, με 25% των επισφαλών απαιτήσεων των εταιρειών κ.λπ. έναντι τρίτων.
Η φορολόγηση αυτή αφορά ανείσπρακτα τιμολόγια, που έχουν εκδοθεί σε προηγούμενο χρόνο.
Είχε προηγηθεί, μεταξύ άλλων, προσφυγή ανώνυμης εταιρείας κατά του υπουργείου Οικονομικών, η οποία είχε κληθεί να πληρώσει φόρο 169.601 ευρώ σχετικά με επισφαλή απαίτηση που είχε, ύψους 678.409 ευρώ (και φορολογήθηκε αυτοτελώς).
Η εταιρεία είχε καταθέσει δήλωση επιφύλαξης στη σχετική πράξη της ΔΟΥ Θεσσαλονίκης, η οποία όμως απορρίφθηκε από την τελευταία, με το σκεπτικό ότι δεν αποτελεί αναδρομική φορολόγηση, αλλά φορολόγηση καθαρού εισοδήματος.
Της σχετικής, παραπεμπτικής, απόφασης της αυξημένης, επταμελούς, σύνθεσης του Β’ Τμήματος του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου είχε προηγηθεί και άλλη απόφαση του ιδίου Τμήματος, που είχε κρίνει επίσης αντισυνταγματική την εν λόγω φορολόγηση.
Ειδικότερα, επισφαλής θεωρείται μια απαίτηση η οποία αφορά πιστωτικό τιμολόγιο με συμφωνία καταβολής στο μέλλον. Η εταιρεία που εκδίδει το τιμολόγιο αναλαμβάνει το επιχειρηματικό ρίσκο ότι μπορεί και να μην εισπράξει ποτέ το τιμολόγιο, καθώς η εταιρεία που τα παρέλαβε αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Σε περίπτωση που το τιμολόγιο εξοφληθεί μέσα στις επόμενες οικονομικές χρήσεις, τότε το ποσό του τιμολογίου υπόκειται κανονικά σε φόρο.
Σε περίπτωση που δεν εξοφληθεί (γιατί π.χ. η επιχείρηση που είχε παραλάβει το εμπόρευμα έκλεισε), τότε η ΔΟΥ φορολογεί το ποσό του τιμολογίου αναδρομικά, αυτοτελώς, με συντελεστή 25%. Αυτό όμως -όπως προαναφέρθηκε- κρίθηκε αντισυνταγματικό από το Β’ Τμήμα του ΣτΕ (τελική κρίση θα υπάρξει από την Ολομέλεια του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου).
πηγή. η ναυτεμπορική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου